Hartstikke gek

Afgelopen weekend was ik met mijn gezin in een attractiepark. Op zich ben ik niet zo bang aangelegd als het om achtbanen gaat, maar als je een tijdje in de wachtrij staat en de ene na de andere rit vol gillende mensen voorbij raast, dan doet dat toch wat met je. Met een niet te negeren knoop in m’n buik, een verhoogde hartslag en een versnelde ademhaling probeert mijn lijf me te vertellen dat ik hartstikke gek ben als ik me vrijwillig laat vastsnoeren in een karretje dat op 40 meter hoogte in een vrije val naar beneden stort om vervolgens met 100 km/u de ene na de andere looping te maken. Als ik nu naar mijn lijf zou luisteren, zou ik tegen de stroming van wachtende mede-gekken in, de rij verlaten. Maar mijn hoofd is sterker en praat op me in: “Stel je niet aan, die attracties zijn super veilig, er kan je niets gebeuren.” “Effe serieus, wat is het ergste dat je kan overkomen? 30 seconden doodsangst en dan is het al voorbij!” “Hallo, je hebt net je jongste ervan overtuigd ‘dattie echt niet eng is’, hoe geloofwaardig ben je nog als moeder als je nu vlucht?”

Comfort zone

Angst is een natuurlijke reactie van het lichaam die je waarschuwt en beschermt tegen mogelijk gevaar. Het zorgt ervoor dat je klaar bent om te vechten of te vluchten en helpt je op die manier veilig te blijven. Angst is dus van levensbelang. Maar als het gevaar is geweken of als er feitelijk geen gevaar is, bijvoorbeeld omdat de kans dat je sterft in een achtbaan statistisch gezien nihil is, dan kan angst je plezier in het ervaren van nieuwe dingen behoorlijk beperken. Je kunt natuurlijk besluiten dat dat oké is en je laten leiden door de signalen die je lichaam je geeft. Daarmee blijf je in je comfort zone en voel je je veilig. En toch kies ik daar niet voor. Omdat ik weet hoe het brein en het lichaam werken, dat ze me samen willen beschermen én dat het leven begint aan het eind van je comfort zone. Dus probeer ik daar in die rij mijn lichaam te kalmeren met een stiekeme ademhalingsoefening en herhaal ik de mantra: “Ik vind het spannend en ik doe het toch!” Ik kies er bewust voor om buiten mijn comfort zone te stappen en hoop maar dat het mij iets oplevert wat ik nog niet had: een gevoel van trots, overwinning, energie, kick en waarschijnlijk ook misselijkheid. Maar ook dat gaat voorbij met een second of 30. Hoop ik…

Zoals een beroemd filosoof uit de vorige eeuw al eens zei: ‘Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug.’